REVEREND FREAKCHILD – BODHISATTVA BLUES

 

 “ Reverend Freakchild is an individual for whom psychiatrists and theologians do not have an adequate category… “

In de geschiedenis van de Amerikaanse muziek zijn de Reverends (Eerwaarde, Geestelijke) al heel lang een begrip. Een van de meest gekende in de wereld van de blues is “Blind” Gary Davis (1896-1972) of, van “nu” -én hebben voor Rootstime al de revue gepasseerd!- Rev. Billy C. Wirtz, Rev. KM Williams, Rev. Peytons (Big Damn Band), Rev. Shawn Amos en Rev. Snake Oil Co. Uit NYC komt het “buitenissig kind”, Rev. “Freakchild” (aka Rev. Lovechild, Rev. Fairchild, Bhoomisparsha, Swaraj, Fordham, Cleophus James, Fleetwood, Sal Paradise, Floyd Graves…). Over hem gaat het hier verder in mijn verhaal.

“Music is my religion. Through a song I seek transcendence!...”

Freakchild is iemand die zich, naast het spirituele, als muzikant, singer-songwriter met muziek bezighoudt, waarin elementen van psychedelische muziek, Country en Blues terug te vinden zijn. Freakchild groeide op in de staat Hawaii, waar hij al heel jong met muziek te maken had. Via zijn moeder, die een klassiek geschoolde pianiste was en via zijn vader, die van bluesmuziek hield. Hij studeerde af aan de universiteit van Boston, waar hij diploma’s filosofie en godsdienst haalde. Freakchild is een boeddhist en vindt dat muziek ook religie is. Zijn theorie is “dat boeddhisme en blues twee middelen zijn, om het lijden onder de mensen te confronteren met de waarheid en de werkelijkheid…”.

Freakchild speelde eerst in de alternatieve rockband Soul Coughing, van singer-songwriter Mike Doughty. In Boston richtte hij later zelf de roots rock jam band Bananafish op. De andere bands waarin hij ook speelde waren The Neptune Ensemble, The Soul Miners, The Lucky Devils en The Cosmic All-Stars. Verder was hij ook solist in het Metro Mass Gospel Choir. Freakchild trad ook enkele jaren op in Broadway Street, Manhattan, NY, daar waar er veel hippies waren en, in oude keten met veel drugsverslaafden, hoertjes en hier en daar een blues fan.

In 2001 brengt Freakchild zijn eerste soloalbum ‘Blues & Spirituals’ uit. Daarna volgt in ‘Hymn Hustler’ (2001) en ‘Time Passes Strangely’ (2004). Om de rij af te maken moeten we aanvullen met ‘God Shaped Hole’ (2010), ‘Chaos & Country’ (2013), ‘Hillbilly Zen-Punk Blues’ (2015), ‘Illogical Optimism’ (2016) en ‘Dial It’ (2018). Voor ‘Dial It In’ trok hij opnieuw naar de Excello Studios in Williamsburg, Brooklyn en liet hij zich helpen door o.a. de NY’er Hugh Pool. Pool was niet alleen opnieuw co-producer van het album, maar is er ook de mondharmonicaspeler en lap steel gitarist. Drummer was de bekende Chris Parker, die al dingen deed samen met Paul Butterfield, John Hammond Jr., Bob Dylan en wijlen Joe Cocker. Verder waren ook Mark Karan (gitaar), Hazel Miller (zang), Brian Mitchell (piano) & Jay Collins (sax) in de studio aanwezig.

“And Reverend Freakchild, he created the Psychedelic Country Blues…”

Op de website van Reverend Freakchild wordt zijn muziek omschreven als “psychedelische country blues”. Om te weten waar hier de bel hangt, moet ge een bezinningstocht doorheen zijn albums doen. Een kans die zich hiervoor aanbiedt is zijn nieuwe april-release, zijn twaalfde album, ‘Bodhisattva Blues’.

In het Sanskriet (Oudindische) is de term “bodhisattva” het equivalent van de Pali-term “bodhisatta”. De term bodhisattva wordt in het Mahayana-boeddhisme gebruikt, terwijl bodhisatta in het Theravada gebruikt wordt. In beide tradities verwijst het woord naar een wezen (sattva) dat naar verlichting (bodhi) streeft. “Bodhisattva Blues” is een 2014-novelle van Edward Canfor-Dumas, een bekroonde Britse scenario- en romanschrijver.

Op ‘Bodhisattva Blues’ doet de dominee klassieke blues en rockmuziek van Muddy Waters, Jimmy Reed, en de Beatles, samen met Grateful Dead favorieten herleven. Freakchild, hier voornamelijk soloartiest, nodigde muzikanten uit de uitgebreide muzikale Grateful Dead familie uit om zijn begeleidingsband te vormen: toetsenist Melvin Seals (Jerry Garcia-band), gitarist Marc Karan (Bob Weir, RatDog, Live Dead), drummer Chris Parker (Bob Dylan, John Hammond Jr.), bassist Robin Sylvester (RatDog), percussionist Jason Hann (String Cheese Incident) en “speciale” gasten, mondharmonicamaster Hugh Pool (New York Blues Hall of Fame ~ Master Artist) en de jonge bluesgitarist AJ Fullerton.

“Om manipadmé hum” is de meest gereciteerde mantra in het Tibetaans boeddhisme. Het is een aanroeping van de bodhisattva Avalokitesvara, het Juweel-Lotus.

Op ‘Bodhisattva Blues’ begint de dominee zijn mantra-meditatie 'Om manipadmé hum' met Muddy Waters' eerste jukebox-hit uit 1948, “I Can't Be Satisfied”. Terwijl Freakchild de zang gromt en zijn bottleneck slide-gitaar de Chicago-opname nabootst en Chris Parker een hectische, moderne drumbeat neerzet, wordt Muddy’s missie om “oude” muziek te gebruiken en up-to-date te brengen, verdergezet. Daarna volgt met aanstekelige solo's op mondharmonica (van Hugh Pool) en leadgitaar over een slinkse groove, de Jimmy Reed-standaard, “Big Boss Man”. Freakchild leidt de band op akoestische gitaar, met uitstekende barrelhouse piano van Scott “Shack” Hackler, voor de vaak gecoverde klassieker “Little Red Rooster”'. Howlin' Wolf nam "The Red Rooster" (zoals de oorspronkelijke titel was) in 1961 op. Het nummer wordt toegeschreven aan blues arrangeur en songwriter Willie Dixon, alhoewel eerdere nummers als inspiratie hebben gediend. Een verscheidenheid aan artiesten heeft het nummer opgenomen, waaronder Sam Cooke, Willie Mabon, The Doors en The Rolling Stones.

Terwijl Mark Karan perfecte lyrische gitaarlijnen aanlevert, geeft de Rev. een getrouwe lezing van het een Jerry Garcia nummer, “Friend Of The Devil”. Het klinkt als een liefdevol eerbetoon aan de oprichter van de Grateful Dead. De zwierige countryblues “I Know You Rider”, geplukt uit de Hot Tuna-catalogus, is een eerbetoon aan de psychedelische sixties en alle bands uit San Francisco. Hot Tuna was een Amerikaanse blues rockband en een afsplitsing van Jefferson Airplane, die oorspronkelijk Hot Shit heette. Bassist Jack Casady en gitarist Jorma Kaukonen traden aanvankelijk op met Hot Tuna naast hun verplichtingen bij Jefferson Airplane. Hier doet Jason Hahn de percussie en slijt AJ Fullerton zijn gitaar op een wat kapotte versie, die Hot Tuna opnam in 1969. De sfeer glijdt dan verder de mystiek in op een cover van een ander Garcia-nummer, “Black Peter”, waarin de raadselachtige teksten van Robert Hunter de ijdelheid van het menselijk bestaan onderzoeken.

Dominee Freakchild verdiept zich op zijn nieuwe album in twee Beatles’ nummers. Eerst diep in het psychedelische blues nummer (uit het 1968 titelloze witte album) “Yer Blues”, dat geweldige Hammond B3 van Melvin Seals op de outro laat horen. Hierna volgt (met bassist Phil Marino) “Imagine”, waarbij het meesterwerk opnieuw wordt uitgevonden in een groove die doet denken aan Lou Reed's 'Sweet Jane'. Freakfeld zingt het nummer als een vlot R&B-liefdeslied, met een prachtige solo van de mysterieuze gitarist Alex the Dragon. Het enige originele nummer van het album, 'Sweet Sweet You', verscheen voor het eerst op zijn 2010-album ‘God Shaped Hole’. Het is “een eerbetoon aan blues helden en klassieke rockers, waaronder Drew Glackin (RIP)”, zo vertelt hij op zijn site.

Jay Collins (Greg Allman, Little Feat) voegt zich bij de dominee op de Indiase bansuri-fluit voor een meditatieve akoestische cover van “Death Don't Have No Mercy” van een andere prediker-troubadour Gary Davis. De dominee sluit zijn preek af met de zegen 'And We Bid You Goodnight”, die a capella werd gezongen door de Grateful Dead om hun concerten af ​​te sluiten. Sarah Doundy schreef met Omnism in 1871 de teksten van het nummer, als erkenning en respect voor alle religies.

Dominee Freakchild legt de theorie achter ‘The Bodhisattva Blues’ als volgt uit: "Ik speel de blues en oefen en bestudeer de Dharma. Er zijn zoveel over de bronnen van verdriet en menselijk lijden in beide…”.

Met Rev. Freakchild is een nieuw album nooit een feit op zich, maar een beleving die moet helpen om een beter mens te worden. Welke religie hierbij helpt speelt geen rol. ‘Bodhisattva Blues’ zou een belangrijke mijlpaal moeten zijn op zijn reis om negatief karma los te laten en verlichting te bereiken…”.

“ With Rev. Freakchild, a new album is never a fact in itself, but an experience that should help to become a better person. Which religion helps with this, does not matter. ‘Bodhisattva Blues’ should be an important milestone in his journey to release negative karma and achieve transcendence... " (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

 

Release: 10/04/2020

Album track list:
01. I Can’t Be Satisfied [Muddy Waters] - 02. Big Boss Man [Jimmy Reed] - 03. Little Red Rooster [Willie Dixon] - 04. Friend of The Devil [Jerry Garcia] - 05. I Know You Rider [traditional] - 06. Black Peter [Jerry Garcia] - 07. Yer Blues [Lennon/McCartney] - 08. Imagine [J. W. Lennon] - 09. Sweet Sweet You - 10. Death Don't Have No Mercy [Rev. Gary Davis] - 11. And We Bid You Goodnight [Sarah Doundy] / Words/music © 2020 by: Freakchild, or as [noted]

Album line-up:
Reverend Freakchild: vocs, guitar / Melvin Seals: keys / Marc Karan: guitar / Chris Parker: drums / Robin Sylvester: bass / Jason Hann: percussion & Special Guests: Hugh Pool: harmonica / AJ Fullerton: guitar / Jay Collins: bansuri-flute / Scott “Shack” Hackler: piano / Phil Marino: bass / Alex the Dragon: guitar

Discography Reverend Freakchild:
Bodhisattva Blues, feat. Melvin Seals, Mark Karan, Robin Sylvester, Hugh Pool & Chris Parker [2020] | Dial It In [2018] | Illogical Optimism [2016] | Hillbilly Zen-Punk Blues [2015] | Chaos & Country [2013] | God Shaped Hole [2010] | Times Passes Strangely (EP) [2004] | Hymn Hustler [2001] | Blues & Spirituals [2001] |

 

Artiest info
Website  
 

Label: Treated & Released
Info: Blind Raccoon

video